Verslaving is een onderwerp wat al veel en vaak is beschreven. Het wordt omschreven als een lichamelijke en psychische afhankelijkheid van een middel of bepaald gedrag. Deze afhankelijkheid is uiteindelijk in een woord samen te vatten: machteloosheid.

Machteloosheid

Ben je ervan overtuigd bent dat je zelf de controle hebt? “Ik kan op elk moment stoppen”  “het is gewoon iets voor de gezelligheid” of “ik drink echt niet elke dag hoor, ik kan best zonder”, “vanavond houd ik het bij 1 glas, echt waar”.

Hoe sterk je ervan overtuigd bent dat je de controle hebt, na verloop van tijd vervaagt deze schijnzekerdheid en wordt duidelijk dat het middel of gedrag niet langer een keuze is, maar een noodzaak is geworden.

Niet kunnen stoppen

Als het een noodzaak voor je is om te blijven gebruiken, dan wordt het steeds moeilijker om te stoppen,terwijl de noodzaak om te stoppen steeds relevanter voor je wordt. Dit komt omdat het middel je zo volledig in de greep heeft.

Het heeft de totale macht over jouw leven. Je leeft voor het middel, het is het enige wat telt. Je isoleert, ontwijkt contact, zodat je geen lastige vragen meer krijgt en niemand in je omgeving meer toenadering kan zoeken.

Verslaafd in een relatie

Je relaties zet je op het spel door je defensief op te stellen, ruzie te zoeken of te zwelgen in zelfmedelijden. Je gezondheid gaat hard achteruit, je financiële situatie verslechterd, je wereld stort als een kaartenhuis in elkaar. Je zakt weg in een moeras van boosheid, frustratie en verdriet.

Of denk je dat er niet zoveel aan de hand is? Je hebt tenslotte je leven prima op de rit, een mooie baan, een mooi huis, genoeg geld, een gezin. Geen wolkje aan de lucht, zo lijkt het. Ondertussen is het gedrag wat je vertoont meer en meer in het donker, je schaduwkant. Je bent een meester in de leugentjes om eigen bestwil.

Blijven liegen en bedriegen

Je vertelt nooit de waarheid over je eigenlijke gebruik of gedrag. Je gaat bagatelliseren en wuift alle zorgen en vragen van een ander weg. Je bent niet meer beschikbaar voor je omgeving. Je vertoont compensatiegedrag en zorgt ervoor dat je altijd een antwoord paraat hebt om je gedrag te verklaren of te weerleggen.  

Maar diep van binnen weet je dat je niet aan de waarheid wil. Je bent afhankelijk geworden, je weet dat even zomaar stoppen niet gaat lukken. Je hebt het stuur van je eigen leven niet meer in handen. Dit besef kan verlammend werken en gevoelens van schaamte en schuld, zelfkritiek en zelfhaat hebben vrij spel.

Iedereen kan verslaafd raken

Bij verslaving zijn we gauw geneigd om ons blind te staren op hoeveelheden of het stereotype van een verslaafde. Iemand die onder een brug woont of in een kartonnen doos leeft. Dit is echter in verreweg de meeste gevallen niet de realiteit.

Het eerlijke verhaal is dat je verslaafd bent wanneer het middel je in zijn macht heeft. Als alles daarvoor moet wijken, je de uren aftelt tot je volgende gebruik, je zorgt dat je dat moment van de dag of de week niet mist, je beloftes of afspraken met jezelf (of anderen) keer op keer verbreekt en je toe moet geven aan de drang om te gebruiken.

De cyclus van verdoving

Waarom blijf je doen wat je doet? Hoe kan het dat een weldenkend mens helemaal niets meer over zijn of haar gedrag te vertellen heeft? Vaak is het gebruik een manier om je gedragingen of emoties te onderdrukken. Verdriet, angst, schaamte of boosheid kunnen zo intens zijn dat verdoving als de enige uitweg voelt.

Even niets voelen, even ontsnappen aan de innerlijke chaos, even je hoofd uit. Of je gebruikt je middel om je introverte manier te overschreeuwen om er zo bij te horen, iets ‘losser’ te worden zodat je mee kunt praten. De ironie is echter dat dit kortstondig lijkt te werken ,maar zich daarna volledig tegen je keert.

Vluchten van de realiteit

Hoe vaker je deze coping inzet, hoe meer het een schijnoplossing wordt. Het geeft je tijdelijke verlichting maar verergert op de lange termijn het probleem.

Je emoties zullen zich opstapelen en daardoor wordt de behoefte om ze opnieuw te verdoven alleen maar groter en noodzakelijker. De destructieve vicieuze cirkel van afhankelijkheid en emotionele onbalans is geboren.

Er is hulp, voor iedereen!

Verslaving is meer dan alleen afhankelijkheid. Het is een innerlijke strijd met machteloosheid, controle verlies en emotionele pijn. Maar waar machteloosheid heerst, is er ook altijd de mogelijkheid tot verandering.

Een van de meest pijnlijke realisaties is het moment dat je moet erkennen dat je machteloos staat tegenover je verslaving. Het vraagt moed dit te erkennen en uit de om greep van verslaving te stappen, maar het begint met een eerste stap: Erken dat je machteloos bent. Erken dat je het niet alleen kan, dat je hulp nodig hebt. Dat is geen falen, het is de allerbelangrijkste en eerste stap naar herstel!

Als je dit kunt doorzien dan veranderd meteen alles. Het zet de wereld op zijn kop, het opent deuren. Je hoeft niet alleen te doen, er is hulp, ook voor jou.

Hoe machteloos jij je ook voelt. Wat voor puinhoop je er ook van gemaakt hebt, hoe diep je gezonken bent, hoe radeloos je ook bent. Er zijn duizenden mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en wij staan klaar om ook jou te helpen!

Wil je eens vrijblijvend praten met iemand die in jouw schoenen heeft gestaan? Laten we dan eens bellen of whatsappen. Je kunt mij bereiken via: 06-27052570

—

Dit blog is geschreven door Jacolien Meijer. Als ervaringsdeskundige in de verslavingszorg help ik anderen op hun weg naar herstel. Mijn eigen ervaring. kennis en inzichten gebruik ik om mensen te motiveren en te ondersteunen, zodat ze niet alleen staan in hun proces.